Τεχνικές Χρωματισμού

ΝΤΕΚΑΠΕ

Το ντεκαπέ είναι μια τεχνική χρωματισμού που γινόταν πολύ παλιά. Τον τελευταίο καιρό έχει ευρύτατη εφαρμογή και στη βιομηχανία επίπλων εξαιτίας του πολύ καλού αισθητικού αποτελέσματος. Το ντεκαπέ εφαρμόζεται αποκλειστικά και μόνο πάνω σε ξύλινες επιφάνειες και όχι σε όλα τα ξύλα. Εκείνα που μπορούν να χρωματιστούν με ντεκαπέ είναι τα ανοιχτόπορα ξύλα όπως η δρυς, το δεσποτάκι κ.τ.λ. Σκοπός της εχνικής ντεκαπέ είναι να αναδειχτούν τα νερά του ξύλου.

 

ΚΡΑΚΕΛΕ

Το κρακελέ (crackele) είναι μία τεχνοτροπία κατά την οποία εμφανίζονται στην επιφάνεια διάφορα σχήματα διαφορετικών αποχρώσεων. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας της μη συμβατότητας των χρωμάτων που χρησιμοποιούνται. Εφαρμόζεται σε οποιαδήποτε επιφάνεια (ξύλο, μέταλλο, πλαστικό), αρκεί να είναι ανάλογα προετοιμασμένη.

 

ΕΠΙΧΡΥΣΩΣΗ

Η τεχνική της επιχρύσωσης είναι μια παραδοσιακή τεχνική, η οποία μπορεί να εφαρμοστεί σε ξύλο, μάρμαρο, καμβά, τοίχο και γύψο (αφού δεχτούν ειδική επεξεργασία), επίσης μπορεί να εφαρμοστεί και σε μέταλλο. Απαιτεί χρόνο και μεγάλη προσοχή. Η επιχρύσωση δεν εφαρμόζεται σήμερα σε μεγάλη κλίμακα στο έπιπλο, συναντάται όμως στα εκκλησιαστικά είδη όπως για παράδειγμα στα τέμπλα.

Η επένδυση των επίπλων με χρυσό είναι μια τεχνική που, όπως φαίνεται και από ανακαλύψεις που έχουν γίνει, προϋπήρξε στην αρχαία Αίγυπτο. Έπιπλα που βρέθηκαν στον τάφο του Τουταγχαμών (ο πιο ονομαστός από τους Φαραώ) είχαν επένδυση χρυσού και ένθετα από ασήμι, πολύχρωμα γυαλιά και πολύτιμες πέτρες. Πολλά αιγυπτιακά κομμάτια ήταν γυψαρισμένα και βαμμένα, μερικά ήταν διακοσμημένα και επιχρυσωμένα. Οι Αιγύπτιοι είχαν μεγάλα αποθέματα χρυσού και χρησιμοποιούσαν φύλλα χρυσού πάνω σε γύψο, όπου τα λεπτά φύλλα ήταν ένθετα με κόλλα και τα παχύτερα στερεωμένα με καρφιά.

Στις αρχές του 16ου αιώνα πολλές καινούριες τεχνικές διακόσμησης εισήχθησαν στην Ιταλία και οι περισσότερες αφορούσαν τα έπιπλα. Οι κονσόλες, οι καρέκλες και οι καθρέπτες συχνά επιχρυσώνονταν. Οι Βενετοί και Φλωρεντινοί επιχρυσωτές πέτυχαν ιδιαίτερα αποτελέσματα απλώνοντας φύλλα χρυσού σε κόκκινο φόντο και γυάλιζαν πολύ τα σημαντικά μέρη. Τα μέτωπα των cassoni τονίζονταν καμιά φορά σε μερικά σημεία τους με χρυσό, στοιχείο που δημιουργούσε μια όμορφη αντίθεση με το ζεστό χρώμα της καρυδιάς ή της καστανιάς.

Η επιχρύσωση προσδίδει στα έπιπλα ιδιαίτερη αισθητική και φινέτσα. Οι χρωματισμοί που μπορούν να δοθούν στο φύλλο χρυσού ποικίλλουν ανάλογα με αυτό που επιθυμεί ο καταναλωτής. Οι λεπτομέρειες και οι τελικές αποχρώσεις εξαρτώνται από τις ιδιαιτερότητες κάθε χώρου π.χ. μπορεί να ταιριάζουν περισσότερο οι σκούρες αποχρώσεις και λιγότερο οι ανοιχτές ή και το αντίθετο. Σ’ ένα χώρο με κλασική επίπλωση ένα χρωματικά επεξεργασμένο έπιπλο μπορεί να προσθέσει το δικό του «φως». Σ’ ένα χώρο με μοντέρνα επίπλωση θα δώσει χρώμα (οι Ιταλοί χρησιμοποιούν την επιχρύσωση σε πολλά μοντέρνα κομμάτια του χώρου) και σ’ ένα σαλόνι με διαχρονικό στυλ θα συμπληρώσει την αρμονική εικόνα που συνθέτουν τα υπόλοιπα έπιπλα και τα στοιχεία του χώρου.

Η τεχνική της επιχρύσωσης μπορεί να εφαρμοστεί και σε ξύλα που χρησιμοποιούνται για πλαίσια (κορνίζες) σε έργα τέχνης, γκραβούρες, καθρέπτες κ.τ.λ. Τα έργα με αυτή την τεχνική δεσπόζουν στο χώρο.